Fuþark lub futhark – nazwa tego alfabetu powstała z początkowych liter sześciu pierwszych run: Fehu Uruz Þurisaz Ansuz Raido Kaunan.
Nasza wiedza na temat pisma runicznego nadal spowita jest tajemnicą. Wiele założeń z nim związanych wciąż nie zostało udowodnionych, a liczne pytania nie doczekały się jeszcze odpowiedzi.
Futhark, dziś nazywany mianem „starszego”, składał się z 24 znaków. W takiej formie obowiązywał od II do VII wieku na większości obszarów podporządkowanych dominacji Germanów. Cały ten alfabet został opisany i przedstawiony w odpowiednich podstronach. Runy ułożone zgodnie ze swoją kolejnością : Fehu, Uruz, Thurisaz, Ansuz, Raidho, Kenaz, Gebo, Wunjo, Hagalaz, Nauthiz, Isa, Jera, Eihwaz, Perthro, Elhaz, Sowilo, Tiwaz, Berkano, Ehwaz, Mannaz, Laguz, Ingwaz, Dagaz, Othala.
Wygląd run, ich kształt i forma, przypuszczalnie przystosowana była do nacinania na drzewie, kamieniu czy metalu, była charakterystyczną cechę ówczesnych alfabetów. Umieszczane na artefaktach (amulety, narzędzia, bronie, biżuteria) oraz kamieniach runicznych miały za zadanie chronić i wspomagać właściciela.